انگور فرنگی سفید دل درد شما را درمان می کند

و همان طور که انگور فرنگی سفید این 11 میوه کم قند حاوی 1 تا 13 گرم شکر است. اما به یاد داشته باشید که اندازه سرو همه تفاوت را ایجاد می کند.

یک وعده هندوانه فقط 1 فنجان است و خوردن 3 یا 4 فنجان هندوانه می تواند به معنای مصرف تقریباً همان مقدار شکر باشد که از یک قوطی نوشابه دریافت می کنید.

البته، همه انواع میوه ها حاوی ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر بیشتری نسبت به تنقلات فرآوری شده شیرین هستند. غذاهای با فیبر بالا هضم را کند می کنند.

به این معنی که قند خون شما بعد از خوردن میوه به سرعت بالا نمی رود. مانند بسیاری از چیزها در زندگی، اعتدال کلیدی است. دو نوع گیاه انگور فرنگی وجود دارد آمریکایی و اروپایی. میوه های ارقام آمریکایی کوچکتر هستند، اما در برابر کپک مقاوم تر هستند.

ارقام آمریکایی نیز معمولا سالم تر و پربارتر از ارقام اروپایی هستند. ارقام اروپایی تمایل به داشتن میوه های بزرگتر دارند و گفته می شود که طعم بیشتری دارند (دانشگاه کرنل، 2019). انگور

انگور فرنگی آمریکایی بومی شمال شرقی و شمال مرکزی ایالات متحده و مناطق مجاور کانادا است. انگور فرنگی اروپایی بومی کوه های قفقاز و شمال آفریقا است.

یکی از راه‌های افزودن ارزش به انگور فرنگی تازه می‌تواند شروع عملیات U-pick باشد. در مزرعه U-pick، مشتریان محصول را خودشان برداشت می کنند.

این می تواند به مزرعه اجازه دهد در هزینه های نیروی کار در طول برداشت صرفه جویی کند. اغلب عملیات U-pick برای افرادی که زمان، توانایی یا نمی‌خواهند محصول خود را انتخاب کنند، یک غرفه مزرعه را با محصولی که از قبل انتخاب شده است، فراهم می‌کند.

(دانشگاه تنسی توسعه، 2014). اگر تصمیم دارید عملیات U pick را ارائه دهید، مطمئن شوید که از تبلیغات رایگان از طریق سایت هایی مانند که فهرستی از مزارع محلی ارائه خدمات pick را ارائه می دهد، استفاده کنید.

راه دیگر برای ارزش افزودن به انگور فرنگی، فرآوری آن است. انگور فرنگی در صورت یخ زدن به خوبی نگهداری می شود و به محصولات مختلفی از جمله مربا و ژله تبدیل شده است. محصولات آبمیوه تازه شراب و حتی ماست.

در اوایل دهه 1800، شوق انگور فرنگی در اروپا برجسته بود، با این روند که تقریباً در همان زمان به ایالات متحده گسترش یافت (بیشتر در شمال شرقی ایالات متحده) (پورسل و ریج، 2013) (دانشگاه کرنل، 2019). در اوایل دهه 1900، نیویورک تقریباً 2700 هکتار از این میوه را کشت می کرد.

دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.

نظرتان را ثبت نمایید.

شماره همراه شما منتشر نخواهد شد.