گندم سومین محصول بزرگ جهان و منبع ضروری کالری در رژیم غذایی انسان است. بنابراین حفظ و افزایش تولید جهانی گندم به شدت با امنیت غذایی مرتبط است.
تنوع جغرافیایی زیاد در عملکرد بذر گندم در اقلیم های مشابه به شکاف عملکرد قابل توجه در بسیاری از کشورها اشاره دارد و نشان دهنده انعطاف پذیری متغیر منطقه ای برای افزایش تولید گندم است.
گندم به ویژه به تغییرات آب و هوایی حساس است، بنابراین فرصت های مدیریتی را برای فعال کردن تشدید با پیامدهای بالقوه قابل توجهی برای تولید گندم در آینده محدود می کند.
ما یک ارزیابی جهانی جامع از عملکرد و تولید گندم در آینده تحت مسیرهای تمرکز نماینده متمایز با استفاده از مدل اکوسیستم زراعی یکپارچه اقلیم سیاست محیطی ارائه می‌کنیم.
ما مسیرهای تولید گندم آینده را برای سیستم‌های گندم دیم و آبی به روشی صریح از لحاظ جغرافیایی پیش‌بینی می‌کنیم.
ما انعطاف‌پذیری مدیریت کشاورزی را با کمی‌سازی توسعه پتانسیل‌های عملکرد گندم در سطوح فعلی، دیم، قابل بهره‌برداری ، و تشدید آبیاری بررسی می‌کنیم.
در سطح جهانی، به دلیل تغییرات آب و هوایی، تولید گندم تحت مدیریت متعارف در تمام RCP ها به ترتیب 37 تا 52 و 54 تا 103 میلیون تن در دهه های 2050 و 2090 کاهش می یابد.
با این حال، شکاف تولید قابل بهره‌برداری و بالقوه به ترتیب بالای 350 و 580 میلیون تن برای همه RCPها و افق‌های زمانی باقی می‌ماند، که نشان می‌دهد تأثیرات منفی تغییرات آب و هوایی را می‌توان در سطح جهانی با تشدید کافی با استفاده از زیرساخت‌های آبیاری موجود و افزودن مواد مغذی جبران کرد.
تولید گندم آینده جهان در زمین‌های زراعی که قبلاً زیر کشت قرار گرفته‌اند را می‌توان تا 35 درصد از طریق تشدید کوددهی و تا 50 درصد از طریق افزایش کوددهی و آبیاری طولانی‌مدت، در صورت وجود آب کافی، افزایش داد. هنوز هم می توان از پتانسیل قابل توجهی استفاده کرد، به ویژه در سیستم های گندم دیم در روسیه، اروپای شرقی و آمریکای شمالی.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.