جایگاه خرما در ادیان مختلف دنیا

هر سه دین اصلی کتاب مقدس، یهودیت، مسیحیت و اسلام به دلیل عشق و علاقه حضرت ابراهیم به درخت خرما، اهمیت بالایی به خرما رطب و میوه آن داده اند.

در یهودیت، خرما به عنوان یکی از هفت غذا دانه مقدس در نظر گرفته می شود که بقیه آن ها به سختی گندم، عدس، لوبیا، سیر و پیاز است.

در پیدایش، کلمه عبری برای نخل «تامار» است که اغلب برای توصیف یک زن زیبا به کار می‌رفت و به عنوان نمادی از لطف و ظرافت یهودی در نظر گرفته می‌شد.

از برگ های خرما به عنوان “لولاو” (برگ بسته درخت خرما) در جشن یهودیان “سوکوت” در جشن غرفه ها استفاده می شود. اشارات متعددی در مورد خرما مضافتی بم و میوه آن در انجیل وجود دارد که گواه بر فضیلت های متعدد آن است.

کتاب مقدس عهد جدید گسترش مسیحیت را در سراسر سرزمین های درختان خرما توصیف می کند. در دین مسیحیت نیز از برگ درخت خرما برای یکشنبه نخل استفاده می شود.

اما اسلام بیشترین اولویت را به خرما برحی خوزستان ۱۴۰۱ داده است. اهمیت غذایی و فواید سلامتی خرما در کتاب مقدس مسلمانان «القرآن» (قرآن) نیز ذکر شده است.

خرما و خرما در 20 آیه از 17 سوره قرآن کریم آمده است. خرما رطب مضافتی ۱۴۰۱ به عنوان یکی از موهبت های بهشت ​​شناخته شده است خداوند در قرآن به مریم (مادر حضرت عیسی) به خوردن این میوه سفارش کرده است.

«درد زایمان او را به تنه درخت خرما کشاند. او [مریم] گفت: ای کاش پیش از این مرده بودم و چیزی دور انداخته و فراموش شده بودم.

صدایی از زیرش او را صدا زد: «غصه نخور! پروردگارت نهرى كوچك بر پاى تو قرار داده است. تنه نخل را به سمت خود تکان دهید تا خرمای تازه و رسیده روی شما فرود آید. بخورید و بیاشامید و چشمانتان را شاد کنید».