پس از ورود به آب، حذف پاتوژن ها و سایر آلاینده های مضر برای انسان دشوار است. اما فرآیندهای تصفیه طبیعی اغلب می تواند آنها را حتی از رسیدن به منابع آب آشامیدنی باز دارد.
برای مثال، حذف انگل روده‌ای Giardia lamblia از منابع آب آشامیدنی با استفاده از دستگاه تصفیه آب خانگی رومیزی معمولی دشوار است، اما غلظت آن پس از عبور از حوزه‌های آبخیز جنگلی کاهش می‌یابد. آیا می‌توانیم برای بهبود کیفیت آب خود به اکوسیستم‌های مختلف تکیه کنیم؟
تصفیه آب را می توان یک خدمات اکوسیستمی در نظر گرفت. آلاینده‌هایی مانند فلزات، ویروس‌ها، روغن‌ها، مواد مغذی اضافی و رسوبات با حرکت آب در مناطق تالابی، جنگل‌ها و مناطق ساحلی «فرآوری» و «فیلتر» می‌شوند.
به عنوان مثال، تالاب ها می توانند 20 تا 60 درصد از فلزات موجود در آب را حذف کنند. 80 تا 90 درصد از رسوبات رواناب را به دام می اندازد و حفظ می کند و 70 تا 90 درصد از نیتروژن ورودی را حذف می کند.
اگرچه این فرآیندها ممکن است آب آشامیدنی تمیز و سایر کاربردها از جمله زیستگاه را فراهم کنند، فرآیندهای داخلی در این سیستم ها باید درک شود.
در این سیستم ها، تصفیه آب تابعی از ظرفیت سیستم برای جذب یا تبدیل ترکیبات از طریق تماس آنها با ذرات خاک و مواد آلی و تابع فرآیندهای بیولوژیکی است.
جنگل‌های ساحلی می‌توانند با تماس با بستر برگ و مناطقی که سرعت رواناب سطحی کاهش می‌یابد و آب می‌تواند به داخل زمین نفوذ کند، رسوبات را رهگیری و جذب کند.
از آنجایی که نسبت بالایی از فسفر به رسوب محدود می شود، این فرآیند همچنین بارگذاری فسفر را تا 50 درصد در آب های سطحی کاهش می دهد. در این مثال، جنگل به عنوان یک فیلتر برای به دام انداختن ذرات عمل می کند.
مهم است که اذعان کنیم که P هنوز ممکن است انباشته شود، بنابراین P دوباره در چشم انداز توزیع می شود و اثرات اکوسیستم آن را کاهش می دهد. برخلاف مکانیسم فیلتر کردن، نیتروژن واکنش پذیر محلول تشکیل می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.